Het was alweer een tijdje geleden, maar ik ben eindelijk nog eens op een atletiekwedstrijd geraakt. De laatste maanden zijn razenddruk geweest, en dat zal wellicht nog eventjes zo blijven. Dat terzijde was het wel weer eens leuk om mij te mengen tussen de hijgende atleten, in een kleurrijk herfstdecor...hieronder alvast een klein voorproefje...

Ik heb tijdens mijn trip ook enkele panoramaatjes genomen van enkele prachtige uitzichten. Aangezien ik echter nog nooit echt een panorama voorheen gedaan had, stak ik er wel niet veel moeite in, en trok ik uit de hand vlug enkele foto's na elkaar. Jammer, want ik had wellicht nog veel meer en veel mooiere resultaten kunnen behalen...ik zal dus nog eens moeten terugkeren :-)

De onderstaande panorama's zijn gemaakt met PTAssembler, en het interessante is dat alles bijna volledig automatisch gaat. De grootste panoramische foto hieronder bestaat uit zo'n 76 foto's, de meeste bestaan uit zo'n 20-30 foto's. Er was wel telkens veel overlap tussen opeenvolgende foto's. De uiteindelijke foto's zijn tussen de 30 en 100 megapixels, waardoor ik makkelijk een gedetailleerde afdruk van 2m lang of meer kan maken.

Hieronder enkele voorbeeldjes. Wanneer je op de foto klikt, kan je een iets groter voorbeeld bekijken...Een opmerking, ik heb deze panoramaatjes heel snel gemaakt; de belichting is nog niet overall even correct, en wellicht ook nog niet overal even recht :-)

Dag 18 zijn we in rechte lijn richting Chicago gereden, waar we in de late namiddag aankwamen. Geen foto's van die dag, uitgezonderd enkele filmpjes. De twee daaropvolgende dagen hebben we dan nog wat aan sightseeing gedaan in Chicago, de eerste dag vooral buiten, de tweede dag eerder binnen...Dag 21 keerden we vervolgens terug naar Belgenland...een hevige storm met donder en bliksem hield ons een uurtje op de grond vooraleer we konder vertrekken, waardoor we in het o-zo-vriendelijke Heathrow op een haar na onze verbinding misten...

Dag 17 begonnen we met een bezoekje aan the Badlands in South Dakota. De avond voordien waren we net iets te laat om het park(je) nog door te rijden. Het is een heel speciaal landschap, met soms heel vreemde kleuren, en dan weer geen kleur. Erna reden we volop door richting Chicago, met nog een korte stop aan het Corn Palace, waarvan de gevel bijna volledig bestaat uit mais.

Op dag 16 hebben we vooral weer wat kilometers gevreten. Heel veel was er langs de baan niet te zien. Ook mount Rushmore was eigenlijk totaal niet de moeite om er 50 km voor om te rijden. Wel heel aangenaam was de zijsprong naar Hot Springs, waar we in een natuurlijk zwembad (met enkele heel leuke features) genoten van een heel ontspannende namiddag...

Op dag 15 bezochten we het noordelijke en oostelijke deel van Yellowstone. Ook nu moesten we enkele keren stoppen om een kudde bizons te laten passeren. Aangezien de oostelijke ingang niet open was, dienden we via de noordelijke ingang Yellowstone te verlaten, en via Montana onze terugreis verderzetten. Zo kwamen we op de I-95, een interstate die van Seatle tot voorbij Chicago gaat. Dit betekent dat we de laatste 2000 km op een en dezelfde weg zouden vertoeven...

Dag 14 moest ook een van de hoogdagen van onze reis worden, maar dat viel allemaal bijna volledig in het water, of moet ik zeggen in de sneeuw. Blijkbaar was het park rond de Grand Tetons nog niet open voor autoverkeer, en langlaufski's hadden we niet meteen bij. We hebben we er kunnen genieten van enkele fenomenale landschappen, die in de zomer overigens volledig groen uitslaan.

We besloten dan maar redelijk snel door te rijden naar Yellowstone. De bedoeling was om het park via de zuidelijke ingang te betreden. Helaas stond er op een bord te lezen dat de zuidelijke ingang nog dicht was. Na wat gegoogle op de iphone, bleek dat de zuidelijke en oostelijke ingangen nog niet voor het publiek geopend waren door de lange winter. En alsof we het zo gepland hadden, bleken de westelijke en noordelijke ingangen net vandaag te openen. Voor de westelijke ingang moesten we wel een heel stuk terugkeren, en hadden we een rit van minstens 3 uur voor de boeg. We maakten meteen rechtsomkeer, en in de namiddag kwamen uiteindelijk aan in West Yellowstone, een stadje net aan de westelijke ingang. We besloten eerst zuidelijk te rijden, tot aan de old faithful, en onderweg de leuke stopplaatsen aan te doen. Hierbij moesten we enkele keren traag langs enkele bizons rijden die op de weg aan het wandelen waren. De fauna is daar immers heel nadrukkelijk aanwezig, in tegenstelling tot de parken daarvoor. De noordelijke kant zouden we dan de dag erna bezoeken...